پیراهنی دخترانه را باد باخود می برد
خنده های دست دوّم زنی
زیر باران خیس می خورد

زنی که نگاهش
تابلویی سه بعدی از پاییز است

چشم هایش
دوستت دارم باصدایی غم انگیز

دست های کبودش
استعاره ای از نیلوفرهای پرپرشده است

این شعر شاید

نوشدارویِ

 بر زخم دقایق است

وقتی در قایقی کاغذی و خیس

شقایق دلش
تنهاست !...

#دنیا غلامی

شب پیرمردی ست پیپ سیاهی در دست

لمیده بر کاناپه ی ستاره ای شکل

روزنامه ای به دست دیگر

که در ستون گمشده هایش

عکسی قدیمی ست

از دختری با چادری سپید و گلبرگ های مشکی

 که جای اسمش خالی ست


از همان روز
روزی که رفتی

دیگران کاسه ی داغ تر از آش شدند

و دختری که کاسه ی داغ آش را
به شوق دیدن لبخندی
تزیین می کرد
گم شد
بین کاغذهای کاهی

کوچه مان اتوبانی ست از دلتنگی
که هر روز غروب
میانه اش ایستاده ای و
برایم دست تکان می دهی !...

# دنیا غلامی